Kitap Yorumu | Ece Ayhan | Çok Eski Adıyladır

Kitap Adı: Çok Eski Adıyladır

Yazar: Ece Ayhan

Sayfa Sayısı: 62

Yayınevi: Adam Yayınları

Baskı Yılı: 1982 (İlk Baskı)

Yeni bir kitap konuğum ile karşınızdayım. Ece Ayhan'ın, ''Çok Eski Adıyladır'' isimli mükemmel nadide eserinden biriyle geldim bu kez. Kitap, şiir kitabı hemen kısaca yazacağım neler hissettiğimi ama bundan önce şair hakkında araştırdığım birkaç bilgiyi sizinle paylaşmak istiyorum. :) 

Yazar Hakkında:

Ece Ayhan: Şairin asıl adı Ece Ayhan Çağlar'dır. 1931 doğumludur. İkinci yeni akım öncülerindendir. 1966'da devlet memurluğu yaparken görevinden ayrılıp, birçok işe girmiştir. Meydan Larousse ansiklopedisinde yazarlık, Sinematek'te ve Yeni Sinema Dergisi’nde müdürlük, Genç Sinema Grubu’nda yöneticilik, Ağaoğlu Yayınevi'nde çok kısa bir süre redaktörlük sayılabilir. Eşi Deniz Hafize'yi kanser yüzünden 1968 yılında kaybeder. Ekonomik durumunun kötü olması ve yaş sıkıntısı sebebiyle oğlunu da eşinin ailesinin yanına bırakır. 1974 yılında yakalandığı tümör hastalığı sebebiyle birçok zorluk yaşar. Sağlığının kötüye gitmesi sebebiyle 12 Temmuz 2002'de vefat etti. 16 Temmuz 2002'de, Çanakkale'nin Eceabat ilçesi Yalova köyünde toprağa verildi.

Kitap Hakkında: 

Çok Eski Adıyladır, yazarın “Kırka yakın insan yılını bulan yazı yaşamımda varabileceğim en yetkin ve en sıkı bir kitabımdır ve tabii en karamsar da!” dediği kitabıdır. Kitapta genellikle Osmanlı dönemine göndermeler mevcut. O dönemlerde ki iktidar oyunlarını, devlet ve toplum hayatına yansıyan olumsuzluklarını kendi şiir diliyle öne çıkarmış. Kitapta, ''tarihi düzünden okumaya ayaklanmış çocuklar''ın sözcüsü olarak sondan başa 42 adet düz yazı şiiri bulunuyor. 

Kitaptan şiir kesiti:

ÜRKÜ

* Yazın. Bir dal yapayalnız kasabadan köye dönüyordur. Bir sürü boz ayıyla karşılaşır dar bir geçitte.

* Umarsız. Üstündekileri başındakiler fora eder. Anadan doğma çırılçıplak.

* Ayılar duraklarlar, homurtuları kesilmiştir.Ormanlarında böyle bir aykırılık görülmemiştir hiç. 

Kitap arka kapak yazısı:

''Tarihe bakışım?... Ancak tarihtir ki yeniden, yeniden, yeniden yazılabilir. Şimdi 1982'deyiz, değil mi? Oysa, 1839'ları da iliklerimize dek yaşıyoruz (kimilerine göre, devlet-toplum ikiliğinin başlangıcı 1908'miş, yakın çevreme bakınca, Anadolu Ortaçağı'ndayız gibime geliyor). Sayıya gelmez çok boyutu var tarihin; verevine, yatay ve dikey ve bir dolu değişik değişik düzlemler, bileşkeler ve ortalamalar. (...) Tarişiir ilişkisine gelince; daha şiir-tarih ilişkisi aşamasındayız. Düşünüyorum: İlkin ve hemen aklıma Yahya Kemal geliyor. Daha önce, Osmanlılar'da tarihe böylesine düşkün bir şair yoktur. (Doğallıkla, bir çeşit 'kızgınlık' adına herhangi ''bir tarih kitabı'' derleyen şailere bir şey demeyeceğim, demiyorum. Meyhanede onlara 'sen tarihten ne anlarsın!' denmiştir gibi, eve gidince 'bir tarih kitabı' yazmışlardır.) (...) Geçmişte, Anadolu Ortaçağı'nda bir tek Yunus Emre var, o da 'derviş' olduğu için ister istemez tarihe geçmiştir. (...) Sonra, 1951'e dek, Nazım Hikmet var... Aradan yıllar geçmiştir, 1970-1975, Oktay Rifat girmiş tarihe ve 'nedense' çıkmış tarihten...'' (1982) 

Kitap Yorumum: 

Okurken etkilenmedim değil. Zaten şiirlerinde hedeflediği yıllara koyduğu tepkiyi sezebiliyorsunuz. Bende okurken beğendim ve hiç sıkılmadım. Şiir kitaplarından sıkılmam pek mümkün olmuyor zaten. :) Okuması çok keyifli benim için. Umarım beğenirsiniz, şiir kitaplarında çok fazla detaya inmeye gerek duymuyorum. Zaten okunduğunda az çok anlaşılıyor şairlerin dilinden. Herkese mutlu haftalar diliyorum! :)