Gelmiyor içimden gülmek

Öylece oturup seni beklemek

Yıldızlara seni sormak

Sisli yollarda yolunu gözlemek

Gelmiyor içimden konuşmak

Sahtece sevdiğimi söylemek 

Bulutlara seni haykırmak

Ağaçlara adını kazımak 

Kurtulamıyorum senden

Atamıyorum görüntünü zihnimden

Acılarımı maskeleyemiyorum

Gönlümde mecburisin sen

ADINI KATLETTİM

    Adını aynalara yazdım

Uzun uzun bakmak için 
Elimde kırmızı bir ruj
Karşımda kana bürünmüş bir ayna

Anlamsız ama gerçek 

Bakıyorum öyle aval aval

Çünkü adını katlettim 

Sadece yüreğim yetmedi seni bitirmeye
İçim el vermedi başta
Gözlerimden aktı sonra siyah rimel kirli kirli yavaşça
Çünkü ruhunu duvarlara hapsettim

SESSİZLİK

Karanlık bir çıkmaz sokak gibi,

Sessizleşmiş kalbim

Ağır ağır adımlarla ilerliyorum,

Kendimle yüzleşmek için.

Yere düşen yağmur damlası kadar,

Hafif ve narin olmuşum. 

Düştüğüm anda dağılıyorum sanki,

Parçalanmış gibi. 

ANKARA

ASLINDA HEPİMİZ BİRER YAŞAYAN ÖLÜYÜZ

Ülkemizin tam kalbinde koptu yine bir kıyamet

Yine yitip gitti canlarımız

Her yer kan revan

Herkes çığlık çığlığa

Sözün bittiği yer diyoruz ya hep

Aslında bitmiyor sözcükler

Boğazımızda bir yumruk oluşturup, boğuluyoruz
Kalbimiz sıkışıyor, ruhumuz can çekişiyor

YORGUN YÜREĞİM

Artık yorgun yüreğim
Kederli
Dipsiz bir kuyuya düşmüş gibi
Kapkaranlık ve korkunç
Bir o kadar ürkek
Kanadı kırılmış bir kuş

AŞK DEDİĞİN ...

Kuru bir Sonbahar'ın; sarı yaprağı,

Soğuk bir Kış'ın; kar tanesi,

EĞER

Kendimi affedebilseydim eğer, 

Belki yıldızlar tekrar ışıldamaya başlayabilirdi. 

Anlatabilseydim keşke bazı şeyleri, 

Bulutlar tebessümünü kaybetmezdi.